[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 80 　หารือ

ตอนที่ 80  หารือ

「อืมมมมมม~ อาจารย์ของอาจารย์งั้นหย๋อ」

 

 

 

ณ ศูนย์รักษาก็มีสมาชิกประจำเช่นเคย

 

ผู้นำของเหล่ามนุษย์สัตว์ทั้งหลายต่างสนใจเนื้อความในจดหมายที่เซนอสกำลังอ่านและเริ่มพูดคุยอย่างมีความสุข

 

 

 

「เป็นอาจารย์ของอาจารย์งั้นเหรอคะเนี่ย เขาต้องเก่งมากแน่ๆเลยค่ะ」

 

「ริงก้าตกใจนะเนี่ยที่มีคนระดับนี้อยู่ด้วย」

 

「หากพูดถึงฮีลเลอร์ชั้นยอดแบบเซนอส ก็คงไม่แปลกใจเลยล่ะ」  

 

 

 

เซนอสจิบชาและพยักหน้าลงช้าๆ

 

 

 

「อืม ชั้นเองก็คิดว่าเขาเป็นคนที่สุดยอดมากๆเลยล่ะ……」

 

 

 

จากภายนอกดูเหมือนตาแก่น่าสงสัย ดังนั้นเซนอสก็ค่อนข้างตกใจที่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นฮีลเลอร์

 

 

 

「ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมามากมายตั้งแต่การอ่านเขียน เวทย์รักษาทั่วไปรวมทั้งวิธีรักษาโลกใบนี้ ที่ชั้นเป็นอย่างทุกวันนี้ได้ก็เพราะอาจารย์ อย่างไรก็ตาม เท่าที่ชั้นเคยเห็นอาจารย์ใช้เวทย์รักษาเพียงครั้งเดียว」

 

「เซนอส อยากจะรู้จักอาจารย์มากกว่านี้เหรอคะ？」

 

「……อืม ถ้าเป็นไปได้ชั้นก็อยากรู้มากๆเลยล่ะ」

 

 

 

หลังจากตอบคำถามของโซเฟีย ริงก้า และ ลีฟ สีหน้าพวกเธอก็ดูเศร้าเล็กน้อย

 

 

 

「ริงก้า…..ฉันว่าเธออย่าแนะนำเรื่องนั้นเลยนะ」

 

「อืมมม แต่ว่าอยากช่วยเซนอสง่า แต่ว่าก็ไม่อยากพูดเรื่องนั้นเหมือนกัน」

 

「มีอะไรงั้นเหรอ？」

 

「ริงก้าไม่ค่อยรู้เรื่องเวทย์เท่าไรหรอกน้า แต่เธอมีประสาทสัมพันธ์กับพวกเวทย์และคำสาปค่อนข้างพิเศษ」

 

「ถ้าเป็นสิ่งที่มองเห็นก็พอจัดการได้อยู่หรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายโดนสาปเข้าจังๆก็ทำอะไรไม่ได้」

 

「เอ่อ….พวกเธอพูดบ้าอะไรกันเนี่ย」

 

 

 

โซเฟียเอาคางไว้ข้างเซนอสขณะที่อีกสองมือพาดหลัง

 

 

 

「คำสาปงั้นเหรอ….เกิดอะไรขึ้นกันแน่」

 

 

 

ในที่สุดทุกคนก็จับจ้องไปที่เรธที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ทางขอบโต๊ะ เมื่อสังเกตเห็นดวงตาของทุกคน คาร์มิลล่าก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองและกระแอมในลำคอ

 

 

 

「ข้าก็ไม่รู้อะไรที่ชัดเจนเกี่ยวกับคำสาปนี้เหรอเน้อ บางคนบอกว่าเป็นการลงโทษจากพระเจ้า บางคนบอกว่าเป็นเจตนาของปีศาจ และยังมีข่าวลือว่าเป็นเวทย์พันธสัญญาอันทรงพลังของพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลล้านแปดต่างๆนาๆ สิ่งที่เจ้าต้องเข้าใจก็คือหากเจ้าขัดกฏเกณฑ์ของโลกใบนี้ จะต้องเผชิญกับชะตากรรมอันแสนสาหัสละน้อ」

 

 

 

ลิลี่ที่ถือกาน้ำชาก็พูดชื่นชม ตาร์มิลล่า

 

 

 

「คาร์มิลล่าซังมีความรู้เยอะมากจริงๆเลยนะคะ」

 

「คุคุคุคุ……ก็ข้ามีอายุอยู่ประมาณ 300 ปีแล้วนิน้อ」

 

「ไม่ เธอมันตายแล้วไม่ใช่เรอะ……」

 

 

 

หลังจากพูดคุยกันตามเนื้อผ้า เซนอสก็ถอนหายใจเล็กน้อย

 

 

 

「จริงๆแล้วก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่」

 

 

 

หากอยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติม เบ็คก้ากล่าวว่าให้ตามหาบันทึก

 

 

 

ตอนที่อยู่กับอาจารย์ ชั้นเองก็เห็นเขาถือสมุดบันทึกหนังสีดำ

 

ครั้งหนึ่งตอนที่ชั้นพยายามขอดูข้างในเขาปฏิเสธด้วยสีหน้าน่ากลัว

 

แล้วนับแต่นั้นมาก็ไม่เคยเห็นมันอีกเลย

 

 

 

เอาไปซ่อนไว้ที่ไหนสักแห่งหรือถูกเผาไปแล้วเหรอ?

 

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็ไม่รู้ว่าจะหามันเจอได้ยังไง

 

มีสิ่งหนึ่งที่คิดไว้แต่มันจะใช้ได้จริงหรือเปล่า

 

   

 

　――มีบางอย่างที่ชั้นอยากจะพูดกับอาจารย์ของชั้น……。  

 

 

 

เซนอสมองไปนอกหน้าต่าง

 

 

 

「ยังไงก็ตามแต่ แม้ว่ามันจะนอกเรื่องไปหน่อย――」

 

「อืม」

 

 

 

เมื่อได้ยินเสียงของโซเฟีย ชั้นก็กลับมามีสติอีกครั้ง

 

 

 

「ถ้าอย่างงั้นก็มาเริ่มประชุมหารือกันเลยดีกว่าไหมคะ」

 

「หารือเรื่องอะไรเหรอคะ？」

 

 

 

เมื่อลิลลี่ถามด้วยความสนใจ ผู้นำทั้งสามเผ่าก็มองหน้าและพูดพร้อมกัน

 

 

 

「「「งานเทศกาล！！」」」

 

「เทศกาลเรอะ……？」

 

 

 

โซเฟียโน้มตัวไปข้างหน้าขณะที่เซนอสกำลังเอียงคอสงสัย

 

 

 

「พวกเรากำลังวางแผนที่จะจัดงานเทศกาลในสลัม ในตอนกลางคืนเราก็จะตั้งแผงลอยขายของ สถานบันเทิง และงานเต้นรำ นอกจากนี้ยังมีรางวัลให้สำหรับผู้ที่เข้าร่วมกิจกรรมดีเด่นด้วยนะ」

 

「หวาาาาาาา ดูน่าสนุกจังเลยค่ะ」

 

 

 

ลิลลี่พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น

 

 

 

「เอ่อ เทศกาลงั้นเหรอ แม้จะไม่เคยเข้าร่วม แต่ก็ดูน่าสนใจจริงๆ」

 

 

 

ตอนที่ชั้นอยู่ในเมืองก็เห็นมีงานเลี้ยงจัด แต่ชั้นก็ไม่ได้เข้าร่วม

 

เซนอสเป็นคนเดียวที่ไม่สามารถเข้าร่วมได้เนื่องจากได้รับมอบหมายให้ดูแลสัมภาระ

 

 

 

「พอนึกถึงก็ยิ่งเศร้า……」

 

「ทุกคนก็ผ่านเรื่องน่าเศร้ากันมาทั้งนั้นแหละคะ วันพระไม่ได้มีหนเดียวนะคะ…」

 

「เซนอส ไม่มั่นใจเอาซะเลยน้อ……」  

 

 

 

ลิลี่และคาร์มิลล่าต่างรุมเซนอสที่ดูเศร้าๆ ขณะที่โซเฟียกำลังมองด้วยท่าทีลำบากใจ

 

 

 

「เอ่อมันไม่ใช่ความคิดที่ดีงั้นเหรอคะ พอดีฉันเองก็ตั้งตาคอยมากเลยนะคะ」

 

「เอาล่ะ ! รอบนี้มันต้องได้สิ ถ้ากำหนดการเสร็จแล้วจะมาแจ้งน้า」

 

 

 

พวกเธอทั้งสามต่างออกจากศูนย์รักษาไป

 

คาร์มิลล่าพูดขณะที่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะ

 

 

 

「แต่…มันเป็นงานเทศกาลในสลัม มันเป็นความผิดของเจ้าเลยน้อ เซนอส ที่งานเลี้ยงอันแสนสงบสุขกลับมีกลิ่นแห่งความตายโชยเข้ามาแบบนี้」

 

「หะ ชั้นทำไรผิดฟะ？」

 

「นี่ คาร์มิลล่าซังก็มาเข้าร่วมด้วยกันเถอะค่ะ เนื่องจากงานจัดตอนกลางคืน คาร์มิลล่าซังก็มาด้วยกันได้นะคะ」

 

「……หืมมม เป็นงานเทศกาลที่แม้แต่เรธเช่นข้าก็เข้าร่วมได้งั้นเหรอ？」

 

 

 

คาร์มิลล่าจ้องมองลิลลี่ ค่อยๆลุกขึ้นยืนและมองไปมา

 

 

 

「ฮะฮะฮะฮะ….ไม่มีใครสามารถแข่งเรื่องยิงเป้ากับช้อนปลากับข้าได้หรอกน้อ」

 

「ยัตต้า ทำได้แล้วล่ะคะ」

 

「เฮ้ย เฮ้ย แม้แต่ผีแบบเธอก็มีกระจิตกระใจจะเข้าร่วมงานแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย」

 

 

 

　ดังนั้นในครั้งหนึ่งที่สลัมเคยเกิดเหตุการณ์นองเลือด ตอนนี้กำลังมีงานเทศกาลเพื่อฉลองแด่ความสันติในสลัม――